Toen ik tijdens mijn laatste jaar van het middelbaar op schoolreis ging naar Italië vond er tijdens één nacht in het bijzonder iets plaats met 1 van de leerkrachten waar ik zelfs nu, 4 jaar later nog vaak aan terug denk. Als homoseksuele jongen, die enkel en alleen bevriend was met meisjes, had ik met de leerkrachten weken op voorhand kunnen regelen dat ik alleen op een kamer zou mogen slapen. Zoals elke tiener het spannend vind op schoolreisjes om midden in de nacht naar elkaars kamer te sluipen, was het ook het idee dat mijn vriendinnen, die alle 4 samen op een kamer sliepen, tot bij mij zouden komen. Daar dacht 1 van de mannelijke leerkrachten toch anders over.
Hij ontdekte ons plan en besloot vreemd genoeg 3 uur lang voor de deur van mijn vriendinnen hun kamer te gaan liggen. Het leek alsof hij enkele glazen te veel op had. Zowel via Instagram als doorheen de deur communiceerde hij met mijn vriendinnen die zich aan de andere kant van de deur bevonden op hun kamer. Hier vertelde hij net iets te veel over zijn persoonlijke liefdesleven en stuurde/zei hij heel wat ongepaste zaken. Op video’s kreeg ik volgende dag van mijn vriendinnen te zien hoe de leerkracht het gesprek van onderwerp naar mij veranderde. Hier vertelde hij mijn vriendinnen dat hij mij zogezegd samen met mijn koffer naakt op straat had gezet. Toen mijn vriendinnen hier al lachend op reageerde dat ik zogezegd onderweg zou zijn naar hun kamer reageerde hij nog vreemder. “Als ik Brent betrap dan zal ik hem eens goed in zijn kleine ballen schoppen”. Hier kreeg ik een heel naar gevoel bij en zowel mijn vriendinnen als ik wisten niet hoe we hier mee moesten omgaan.
De volgende dag ging onze reis verder. 1 van mijn vriendinnen sloot zich een bijna gehele dag op in haar kamer. Ik zou bijna durven zeggen: getraumatiseerd en in shock van het vreemde gesprek met onze leerkracht en het beschuldigend gevoel dat hij ons de dag nadien oplegde. Zo werden onze namen in de bus waarmee we op reis waren door hem afgeroepen om aan alle andere leerlingen te laten weten wat voor ‘stoute kinderen’ wij waren.
Enkele maanden later toen ik mijn diploma ontving, confronteerde deze leerkracht mij opnieuw met deze gebeurtenissen en kreeg ik opnieuw het gevoel in de schoenen geschoven dat ik iets fout had gedaan. Die avond had ik blij moeten zijn met het diploma waar ik 6 jaar lang hard voor gewerkt had. In plaats daarvan barste ik huilend uit bij mijn mama. Ik had haar nooit eerder over dit voorval verteld en ze was in een diepe shock toen ze hierover hoorde. Ik heb er lang aan gedacht om verdere stappen richting het CLB te nemen met dit verhaal. Maar deze leerkracht heeft mij , de 3 jaar lang dat ik hem als leerkracht gehad heb, steeds zo geviseerd en een soort van angst gegeven dat ik dit toch niet gedaan heb. Ik wou gewoon van hem af zijn en hem nooit meer onder ogen te hoeven komen.
Ik adviseer iedereen die geconfronteerd word met dit soort voorvallen zeker aan om erover te praten. De eerste stap ligt erbij om je verhaal te kunnen doen bij iemand waar je jezelf bij kan zijn en die je volkomen vertrouwt. Een belangrijke tweede stap vind ik om hier effectief iets mee te doen. We kunnen mensen niet laten wegkomen met dit soort voorvallen en moeten hier tegen in opspraak komen.
Verhaal van Brent De Boeck
Reacties
Reactie toevoegen