Het is een hele tijd geleden, en ik deed het voorval indertijd af als niet belangrijk. Maar nu stel ik met wel vragen. Een collega, een leeftijdsgenoot, had me bij hem thuis uitgenodigd voor een bespreking in verband met ons werk. Geen probleem, we gingen immers op vriendschappelijke voet met elkaar om. Eens daar aangekomen installeerden we ons in de tuin. Hij verdween even in het huis en kwam terug met enkel een badjas aan, die hij liet openhangen. Vervolgens nodigde hij me uit om het me ook 'gemakkelijk te maken'. Ik weigerde en zei dat ik het helemaal niet zag zitten om op die manier met hem om te gaan. Die weigering werd geaccepteerd en er zijn geen verdere incidenten geweest. Het heeft ook geen impact gehad op onze werkrelatie. Het was gewoon een situatie waarin één persoon iets uitprobeerde bij een ander, maar een duidelijke neen ook accepteerde. Ik heb het verhaal indertijd aan niemand verteld, laat staan gemeld bij één of ander meldpunt. Ik vond dat het behoorde tot de privé-sfeer en dat er eigenlijk niet veel aan de hand was.
Later kwamen er echter signalen dat de betrokken collega bij jongere medewerksters en zelfs bij studenten mogelijk ook avances maakte, terwijl deze niet gewenst waren. En wellicht was het voor sommige van die jonge vrouwen of meisjes wel veel moeilijker dan voor mij om afwijzend te reageren, aangezien ze meer afhankelijk van hem waren, als promotor van hun thesis bijvoorbeeld.
Indertijd maakte ik er niet veel van, en heb ik er ook niet lang bij stilgestaan. Nu denk ik er wel aan terug met de vraag of ik dit nu al dan niet had moeten melden. Ik vind nog steeds dat er tussen hem en mij niets verkeerd gebeurde, aangezien het om een symmetrische situatie ging tussen leeftijdsgenoten met min of meer hetzelfde personeelsstatuut (en dat van mij was toen beter dan dat van hem). De 'neen' werd geaccepteerd en dat was dat. No harm done.
Maar nu twijfel ik: heb ik er toch niet toe bijgedragen dat het diezelfde persoon zeer gemakkelijk gemaakt werd om andere, jongere vrouwen onder druk te zetten? Vrouwen die misschien minder mondig en categoriek waren (of konden zijn) dan ikzelf? Ik weet het nog altijd niet, en misschien is er ook geen goed antwoord op die vraag.
Mijn advies?
Als avances niet gewenst zijn, kan je dit best zo uitdrukkelijk mogelijk kenbaar maken. Een duidelijke 'neen' werkt vaak wel (maar jammer genoeg niet altijd). Assertiviteit en weerbaarheid zijn goede eigenschappen in deze context.
En voor leidinggevenden: avances naar jongere medewerkers en/of studenten toe zijn sowieso uit den boze, wegens de asymmetrie van de situatie. Je weet nooit of de ander oprecht je seksuele interesse deelt, dan wel geen neen zegt omwille van mogelijke consequenties.
Verhaal van Anoniem
Reacties
Reactie toevoegen