Evaluatie van mijn lichaam

Ik had een docent die heel het jaar lang seksistisch was en me heeft aangeraakt. We hadden een jaar lang datzelfde vak dat opgedeeld was in vier deelopdrachten. 

1&2. Mijn eerste deelopdracht ging goed. Mijn tweede deelopdracht ging wat minder goed. Ik vond dat de docent mij tijdens die tweede opdracht niet zo goed heeft begeleid, maar ik was toen niet zo zeker van mezelf om iets te zeggen en ik dacht dat ik het kon rechttrekken met mijn volgende twee deelopdrachten.

3. Tijdens de derde deelopdracht moesten we een meubel maken. Elke les ging op donderdag door en we hadden 6 weken de tijd, waarna we de eindpresentatie van ons meubel moesten doen. Elke les stelde ik meerdere ideeën voor en telkens was het niet goed. altijd opnieuw moest hij extra uitleg geven over wat ik beter kon doen. Maar hij heeft me wel voor heel de klas laten rechtstaan om het te hebben over mijn lichaam en mijn romp. Om te kijken naar mijn benen en hij liet me zelfs een toertje draaien. Ik voelde me ongemakkelijk. Hij noemde me lui voor iedereen terwijl ik één van de meest hardwerkende mensen was en dat meermaals voor iedereen. Ook zei hij tegen heel de klas dat niemand op mijn stoel zou kunnen zitten en zeker niet dat ene meisje dat zwaarlijvig was. De stoel zou haar gewicht zeker niet kunnen dragen.

Tijdens de presentatie noemde hij me opnieuw lui en had hij het over mijn lichaam en mijn gestalte voor heel de klas. De docent had het over of ik een normale lichaamsbouw had of niet voor iedereen op een hele grappende manier. Toen ik hem na mijn punten van de derde deelopdracht daarop had aangesproken, over het feit dat hij niet hielp tijdens de lessen maar wel tijd had om het te hebben over mijn lichaam vertelde hij me dat ik moet stoppen met het slachtoffer spelen. Dat ik mijn eigen put aan het graven was door slachtoffer te spelen.

4. Voor mijn laatste opdracht had ik mijn best gedaan en merkte ik het verschil hoe hij andere behandelde en mij behandelde. Meisjes die heel vrolijk waren in de les een een decolleté aanhadden kregen veel betere feedback, ook al hadden ze niets mee vergeleken met mij. Dus voor mijn laatste opdracht heb ik een rok moeten aandoen en een decolleté om goeie punten te krijgen.

Uiteindelijk heeft dit alles me in een diepe depressie geduwd. Ik kreeg nachtmerries en zat onder constante stress en druk. Ik was constant angstig, prikkelbaar en gevoelig voor alles en iedereen. Tot op de dag van vandaag krijg ik angstaanvallen gewoon als ik de naam van de docent hoor. Als ik moet presenteren op school gaat dat ook niet meer zonder angst terwijl ik dat nooit had. Ik voelde me waardeloos en nutteloos en het voelde alsof alleen mijn uiterlijk belangrijk was. Nu ben ik ook nog paranoïde, ik ben bij elke nieuwe docent bang en krijg absurde gedachten dat ze weten wie ik ben door dat hele fiasco van vorig jaar. Ik kreeg zelfs zelfmoordgevoelens. 

Mijn grootste tip zou zijn: niet bang zijn om je stem te laten horen. Niet bang zijn om de instelling/universiteit/bedrijf uit te dagen. Niet bang zijn om op te komen voor jezelf. Dat heb ik gedaan en na heel wat geschreeuw, gemail en gehuil werd ik eindelijk een beetje serieus genomen.

Verhaal van Anoniem