Tijdens Covid gebeurden sommige evaluatiegesprekken online. Hij belde mij op en vroeg hoe het met mijn eindwerk zat. Zijn camera stond op. Maar die van mij niet.
Hij zei dat mijn stem heel mooi klonk zo via de computer. Maar dat hij zeker was dat het nog mooier zou zijn om mij te zien via camera. Vanaf het moment dat ik de mijne had opgezet, veranderde zijn ademhaling. Het was heel vreemd. En hij gedroeg zich gestresseerder.
Ik had het gevoel dat hij tijdens die gesprekken buiten beeld zat te masturberen. Hij zei dat niet en liet niets zien, maar ik ben er nog altijd van overtuigd. Ik wist niet goed hoe te reageren en ben blijven praten over school.
Maar hij bleef het onderwerp ontwijken door andere vragen te stellen. Persoonlijke vragen.
Het gesprek ging niet meer over mijn eindwerk, maar over wat ik nog ging doen dat weekend.
Toen ik zei dat ik nu wel echt door moest, vroeg hij me snel of ik geen één- op- één gesprek wou met hem op café, diezelfde avond. Dat het belangrijk was voor mijn eindwerk. Ik heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld.
Verhaal van Anoniem
Reacties
Reactie toevoegen